“از سال ۱۳۴۵ هم زمان با اجرای مرحله اول قانون استخدام کشوری و مطابق ماده ۴۴ و ۴۵ این قانون آموزش ها از حالت پراکنده و نا منظم خارج شده و تا حدودی منسجم گردید. در سال ۱۳۴۷ واحد آموزش کارکنان وزارت آموزش و پرورش تحت عنوان « اداره آموزش کارکنان» زیر نظر دفتر تشکیلات و روش ها قرار گرفت و به عنوان یک واحد مصوب شروع به فعالیت نمود. “(فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۳).

“در سال ۱۳۴۸ مسئولیت آموزش کادر اداری وزارت آموزش و پرورش به عهده « انستیتو مدیریت و برنامه ریزی آموزشی » واگذار شد. انستیتو دوره های آموزشی مختلفی را به منظور ارتقاء سطح دانش و اطلاعات مدیران کل ، معاونان مدیران کل ، رؤسای ادارات و معاونان آنان و نمایندگی بخش‌آموزش‌ها و رؤسای مناطق جدید آموزش و پرورش ، طراحی و اجرا می کرد. این انستیتو تا پایان سال ۱۳۵۲ موفق گردید ، جمعاً تعداد ۵۱۵۰ نفر از کادر اداری را تحت پوشش آموزش های خود قرار دهد. لازم به ذکر است کارکنان آموزشی در این سال توسط دفاتر برنامه ریزی مربوط آموزش‎های لازم را فرا می گرفتند. “(فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۳).

“از سال ۱۳۵۲ به بعد آموزش های کارکنان شاغل در وزارت آموزش و پرورش تحت مسئولیت «دفتر آموزش ضمن خدمت» ، با برنامه ریزی متمرکز و هماهنگ و انسجام بیشتری انجام می پذیرفت.

در سال های بعد دفتر آموزش ضمن خدمت ، علاوه بر انستیتوی مدیریت و برنامه ریزی آموزشی تهران ، سه انستیتوی دیگر در شهرهای : شیراز ، مشهد و تبریز تأسیس نمود که مستقیماً زیر نظر مدیر کل آموزش های ضمن خدمت فعالیت می‌کردند. “(فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۳).

“در سال ۱۳۵۳ این دفتر سمینارهایی را در ارتباط با مشاوران مدارس راهنمایی تحصیلی در چند شهر مختلف کشور برگزار کرد و در سال ۱۳۵۴ از جمله مهمترین اقدامات این دفترکار آموزی های مربوط به معلمان ابتدایی ، جهت تدریس در دوره راهنمایی و نیز کارآموزی ۱۵۰۰ نفر برای احراز پست تکنسین آزمایشگاه بود. همچنین در سال ۱۳۵۶ به منظور جلوگیری از تمرکز آموزش های ضمن خدمت ، مراکز آموزشی در بعضی شهرستانها تجهیز گردیدند تا اجرای دوره های ضمن خدمت در این مراکز به صورت گسترده تر و غیر متمرکز انجام شود. “(فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۳).

“در سال ۱۳۵۶ برنامه آموزش های بلند مدت نیز در دستور کار قرار گرفت و در تابستان همان سال اولین دوره با تعداد ۴۵۷۰ نفر از معلمان دیپلمه شاغل در مدارس راهنمایی در رشته‌های : زبان ، علوم انسانی ، علوم تجربی ، ریاضی و حرفه و فن پذیرش شدند بر اساس این طرح پذیرفته شدگان طی سه دوره تابستانی و انجام مطالعات شخصی در طول سال موفق به اخذ مدارک کاردانی (فوق دپبلم دانشسرای راهنمایی) می گردیدند.” (فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۳).

“دفتر آموزش ضمن خدمت تا سال ۱۳۶۱ علاوه بر اجرای دوره های باز آموزی و توجیه برای کارکنان اداری و آموزشی ، دوره های آموزشی معلمان را به علت تغییر کتب درسی گسترش داد و توانست برای اجرای دوره ها در ۱۹ استان کشور مرکز آموزش ضمن خدمت تأسیس نماید. سایر استان ها تحت پوشش دفتر آموزش ضمن خدمت مرکزی قرار داشتند. “(فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۴).

“در سال ۱۳۶۳ سازمان امور اداری و استخدامی کشور ، نظام آموزشی کارکنان دولت را به چهار دوره کلی تقسیم نمود که عبارت بودند از : ۱- آموزش های عمومی ۲- آموزش های شغلی

۳- آموزش های بهبود مدیریت ۴- آموزش های معارف اسلامی

در سال ۱۳۶۴ سازمان امور اداری و استخدامی کشور از سازمان های دولتی خواسته بود که تقاضای خود را ‌در مورد برگزاری دوره های بلند مدت به آن سازمان ارسال دارند که با توجه به ضرورت ارتقای سطح علمی و مدارک تحصیلی معلمان ، در سال ۱۳۶۵ دوره های بلند مدت کاردانی در ۷ رشته تحصیلی (آموزش ابتدایی ، ریاضی ، تجربی ، دینی و عربی ، اداری و مالی ، امور تربیتی و تربیت بدنی ) و کارشناسی ناپیوسته در ۳ رشته تحصیلی (امور تربیتی ، برق ، ماشین ابزار) با اخذ مجوز از سازمان امور اداری و استخدامی کشور راه اندازی شد.” (فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۵).

“طی سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۵ دفتر آموزش ضمن خدمت توانست در زمینه توسعه آموزش های مدیریت پیشرفته ، اتخاذ سیاست عدم تمرکز در امور آموزش ضمن خدمت ، توسعه دوره های آموزش فنی و حرفه ای توسعه آموزش های غیرحضوری و جلب موافقت مسئولین برای ایجاد دوره‎های بلند مدت ادامه تحصیل معلمان و کارکنان اقدامات مهمی را انجام دهد.

طی سال‌های بعد آموزش های بلند مدت از رشد چشمگیری برخوردار شده و دوره های کاردانی به ۳۴ رشته و دوره های کارشناسی ناپیوسته به ۴۶ رشته افزایش یافت که دوره های فنی و حرفه ای را نیز شامل می گردید. از سال ۱۳۶۹ پذیرش معلمان برای دوره های بلند مدت در سطح کارشناسی ارشد در ۲ رشته تحصیلی (برق ، ساخت و تولید) آغاز گردید و در سال ۱۳۷۰ برای رشته‌های مدیریت آموزشی و برنامه ریزی آموزشی نیز در سطح کارشناسی ارشد دانشجو پذیرفته شد که در سال‌های بعد رشته‌های کارشناسی ارشد نیز به ۱۸ رشته افزایش یافت.” (فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۵).

“از سال ۱۳۷۰ با افزایش تعداد داوطلبان دوره های بلند مدت و گسترش رشته‌های تحصیلی ، آزمون مراکز آموزش عالی فرهنگیان به طور سراسری برنامه ریزی و اجرا گردیده است.

طی سال‌های پس از سال ۱۳۷۰ آموزش ضمن خدمت شاهد تحولاتی در زمینه توسعه دوره های آموزش ضمن خدمت خصوصاًً دوره های بلند مدت و توسعه دوره های کارشناسی ارشد در رشته‎‎های مورد نیاز و همچنین دوره های آموزش ضمن خدمت در راستای تغییر نظام آموزش و پرورش ، برگزاری بخشی از دوره ها به صورت کارگاه های آموزشی ، برگزاری سمینار ملی آموزش ضمن خدمت ، تهیه وتدوین متون آموزشی ویژه دوره های بلند مدت بوده است.” (فتحی واجارگاه،۱۳۹۰،ص۲۵).

“در این سال ها خصوصاًً با توجه به اجرای نظام جدید آموزش متوسطه و لزوم آموزش نیروی انسانی، دوره های تأمین مدرس و دوره های توجیه استانی گسترش یافت که از مهمترین اقدامات می‎توان به برگزاری آزمون سراسری جهت تأمین مدرس دوره های متوسطه نظام جدید و پیش‎دانشگاهی ، سنجش کیفیت روش های تدریس دروس ابتدایی و ریاضی راهنمایی در سطح کشور ، برگزاری جشنواره های روش تدریس دروس ابتدایی و ریاضی دوره راهنمایی اشاره نمود.

در دهه ۷۰ گسترش آموزش های بلند مدت همچنان ادامه داشت. سرفصل های آموزشی و عناوین درسی مراکز آموزش عالی فرهنگیان با برنامه های آموزشی مصوب شورایعالی برنامه ریزی وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری منطبق شد و با ارائه آموزش های بلند مدت برای رشته آموزش ابتدایی در سطح کاردانی و کارشناسی به صورت نیمه حضوری موجب استقبال آموزگاران ابتدایی از این طرح گردید. با توسعه آموزش های ضمن خدمت ، در هر یک از استان ها برای انجام دادن امور آموزش های ضمن خدمت کارکنان ، به خصوص در بخش آموزش های بلند مدت ، حداقل یک مرکز آموزش عالی ایجاد شده که در مجموع ۴۵ مرکز در سطح کشور به صورت مستقل اجرای آموزش‎های کارکنان را عهده دار شدند و در تعدادی از مراکز تربیت معلم دوره های بلند مدت ضمن خدمت نیز به مرحله اجرا در آمد.” (کارشناسان دفتر همکاری های وزارت آموزش و پرورش،۱۳۷۹،ص۸۳)