پژوهش های داخلی و خارجی: رابطه بین نوجویی و آمادگی اعتیاد

شر، بارثولو و وود^[۱۰۴] (۲۰۰۰) در پژوهشی که به بررسی نقش پیش‌بینی کننده ویژگی های شخصیتی در مصرف مواد پرداختند ‌به این نتیجه دست یافتند که به ترتیب تکانشگری، هیجان خواهی یا صفات بازداری زدایی رفتاری پیش‌بینی کننده مصرف مواد هستند.

هلماس، دونیر، آرفکن، هندرسون و شاستر^[۱۰۵] (۲۰۰۱) در پژوهشی که به بررسی نوجویی به عنوان پیش‌بینی کننده درمان در افراد وابسته به هروئین و کوکائین پرداختند، ‌به این نتیجه دست یافتند که اول اینکه، نوجویی در مصرف کنندگان مواد بالا بوده و دوم اینکه، افراد با نوجویی بالا در مقایسه با افراد با نوجویی پایین، در مراحل اولیه درمان، احتمال باقی ماندن در درمان زیاد بودنه و در اواخر درمان، با احتمال بیشتری آن را قطع می‌کردند.

لرر و همکاران (۲۰۰۶) در پاسخ ‌به این پرسش که چرا زنان سیگار می کشند به بررسی نقش تجارب آسیب زای زندگی، ویژگی های شخصیتی و ژن‌های سروتونرژیک پرداخته و ‌به این نتیجه دست یافتند که نوجویی به عنوان یک عامل خطرزای معنی دار در شروع مصرف سیگار است.

گراسزا و ‌همکاران (۲۰۰۶، به نقل از ویلکل^[۱۰۶]، ۲۰۱۰) در پژوهشی به بررسی نقش تعدیل گر نوجویی در عامل خطر خانوادگی در افراد وابسته به الکل پرداختند. آن ها ‌به این نتیجه دست یافتند که نوجویی پیش بین معنی دار و قوی وابستگی به الکل می‌باشد. به عبارت دیگر نوجویی بالا ارتباط قوی ای با وابستگی به الکل در آزمودنی هایی که والدینشان تشخیص وابستگی به الکل دارند، دارد اما نوجویی پایین می‌تواند به عنوان عامل محفاظت کننده در برابر ریسک خانوادگی در خانواده های وابسته به الکل عمل کند.

ویندل و ویندل^[۱۰۷] (۲۰۰۶) در پژوهشی به بررسی سرشت و مصرف مواد در طول زندگی در نوجوانان پرداختند، ‌به این نتیجه دست یافتند که بین ابعاد سرشت و اختلال مصرف مواد ارتباط معنی داری وجود دارد.

شار_فن، منگ_چان، ین_ین، چان_تی و مینگ_بین^[۱۰۸] (۲۰۰۹) در پژوهش خود به مقایسه بین مصرف کنندگان سیگار و غیر مصرف کنندگان از لحاظ ویژگی شخصیتی نوجویی پرداخته و ‌به این نتیجه دست یافتند که مصرف کنندگان سیگار دارای نوجویی بالاتری بودند. ‌بنابرین‏ از مهمترین همبسته های مرتبط با مصرف سیگار را نوجویی مطرح می‌کنند.

نتیجه گیری

‌بنابرین‏، با توجه به یافته های پژوهشی، به نظر می‌رسد که علاوه بر اینکه ویژگی نوجویی، تکانش گری، هیجان خواهی و صفات بازداری زدایی در مصرف کنندگان مواد بالا است، همچنین این ویژگی به عنوان یک عامل خطرزا برای شروع مصرف مواد بوده و حتی می‌تواند بر عامل ریسک خانوادگی نیز اثر گذار باشد.

مشکلات رفتاری برونی سازی و آمادگی اعتیاد

سازه مشکلات رفتاری برونی سازی اشاره به آن دسته از مشکلات رفتاری دارد که در رفتاری بیرونی فرد ظاهر شده و منعکس کننده رفتار منفی کودک به سمت محیط بیرونی است (کمپبل، شاو و گیلیوم^[۱۰۹]، ۲۰۰۰ و آیزنبرگ^[۱۱۰] و همکاران، ۲۰۰۱). در ادبیات پژوهشی، اختلالات برونی سازی شامل رفتارهای ایذایی، پرخاشگرانه و بیش فعالی است (لیو^[۱۱۱]، ۲۰۰۶). واژه های دیگری همچون مشکلات سلوک، ضد اجتماعی و کنترل نشده نیز برای سازه مشکلات رفتاری برونی سازی به کار برده شده است. در ادامه هر کدام از مشکلات رفتاری برونی سازی به تفضیل مطرح می‌شوند.

پرخاشگری. پرخاشگری شامل رفتارهای فیزیکی و کلامی نسبت به دیگران از جمله کودکان، بزرگسالان و حیوانات است به گونه ای که باعث آسیب یا تهدید به آسیب می شود. همچنین پرخاشگری می‌تواند نقش محافظت کننده و یا مخربی برای خود فرد پرخاشگر و اطرافیان وی داشته باشد (لیو، ۲۰۰۶). پرخاشگری، مفهوم مهمی در دوره کودکی و نوجوانی است زیرا این ویژگی می‌تواند پیش‌بینی کننده قوی گرایش به مصرف مواد باشد (نیکلز، ماهادیو، بریانت و بوتوین^[۱۱۲] ۲۰۰۸). پرخاشگری انواع متفاوتی دارد. رویکردهای نظری پرخاشگری مطرح ‌می‌کنند که پرخاشگری از لحاظ عملکرد دارای انواع متمایزی است. توجه به ماهیت چند بعدی پرخاشگری از این لحاظ اهمیت دارد که محرک های متفاوت در ترکیب با انواع فرآیندهای فکری و روان شناختی متفاوت، اشکال متمایز پرخاشگری را ایجاد می نمایند. سیستم های طبقه بندی مختلفی ‌در مورد این ویژگی ارائه شده است که تا حدود زیادی این سیستم های طبقه بندی با یکدیگر هم پوشی دارند و تفاوت های بسیار کمی بین آن­ها مشاهده می شود. یکی از طبقه بندی های عمده پرخاشگری از فیش باخ^[۱۱۳] (۱۹۷۰، به نقل از لیو، ۲۰۰۶)، تقسیم بندی آن به پرخاشگری ابزاری و خصمانه است. پرخاشگری خصمانه به عنوان پاسخ پرخاشگرانه کلامی یا رفتاری همراه با خشونت یا بی­احترامی نسبت به دیگران در نظر گرفته می شود که نسبتاً غیرقابل کنترل بوده و باعث صدمه یا درد در فرد مورد تهاجم شده و هیچ منفعتی یا منفعت کمی برای مهاجم دارد. این شکل از پرخاشگری را پرخاشگری واکنشی، دفاعی، تکانشی یا نفسانی^[۱۱۴] نیز می‌نامند. در مقابل، پرخاشگری ابزاری به صورت پرخاشگری کنترل شده، هدفمند، فاقد عاطفه مشخص شده است به گونه ای که فرد مهاجم آن را برای دستیابی به هدف مطلوب شامل غلبه بر دیگران یا کنترل آن­ها به کار می‌گیرد. در پژوهشی بر روی ۱۵۰۰ دوقلوی انگلیسی و سوئدی، محققان دریافتند که رفتار ضد اجتماعی پرخاشگرانه و غیر پرخاشگرانه دارای علل محیطی و وراثتی است (الی، لیشن استین و استیونسون^[۱۱۵]، ۱۹۹۹). تحقیقات نشان داده‌اند که علل پرخاشگری شامل یادگیری اجتماعی، تقلید، نابهنجاری های ساختاری و کارکردی مغزی، هورمون ها (مثل تستوسترون) و انتقال دهنده های عصبی (مثل سروتونین) هستند (کمپبل، وودز، چواف و پارکر^[۱۱۶]، ۲۰۰۰؛ لاتنباچر^[۱۱۷]، ۲۰۰۰؛ پرسکی و شلتون^[۱۱۸]، ۲۰۰۱ و راینی^[۱۱۹]، ۲۰۰۲). به طور کلی، عوامل متعددی در ایجاد پرخاشگری نقش دارند که می‌توانند در دو دسته عمده زیستی و روان شناختی طبقه بندی شوند و ترکیب این دو دسته، از عوامل کلیدی رویکرد تعاملی زیستی-اجتماعی است.

بزهکاری. بزهکاری مفهومی گسترده و ناهمگونی است. فارینگتن^[۱۲۰] (۱۹۸۷، به نقل از لیو، ۲۰۰۶) مطرح می‌کند که بزهکاری انعکاسی از فعالیت های متفاوت ضد اجتماعی شامل دزدی، خصومت، جرم، سرقت، خرابکاری و مصرف مواد است. اصطلاح بزهکاری نوجوانی، مفهومی قانونی است که در آن نوجوان قوانین را زیر پا می‌گذارد. به طور کلی در اکثر مواقع اصطلاح بزهکاری را مترادف رفتار ضد اجتماعی در نظر می گیرند زیرا اکثر فعالیت های بزهکارانه به طور مشخص تعیین نشده اند.