زارع، خالقی دلاور، امیر آبادی و شهریاری (۱۳۹۲)، در پژوهشی که برروی ۶۰ بیمار مبتلا به دیابت انجام شد به بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی پرداختند.نتایج حاکی از تفاوت معناداری بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و همچنین نتایج پس آزمون دو گروه به چشم می‌خورد که مبین اثر بخشی این روش بر کنترل گلیسیمیک ^[۱۸۴]خون می‌باشد.

کافی، افشار، مقتدایی، آریا پوران، دقاق زاده و سلامت (۱۳۹۲) به بررسی اثر بخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر علایم روانشناختی زنان مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر^[۱۸۵] پرداختند. این پژوهش بر روی چهارده نفر از زنان مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر صورت گرفت که به صورت تصادفی انتخاب و سپس در دو گروه آموزش ذهن آگاهی و کنترل گمارده شده بودند. یافته های این تحقیق نشان داد که میانگین نمرات علایم روانشناختی در گروه آموزش ذهن آگاهی در پس آزمون و پیگیری کاهش یافته است.

اسداللهی(۱۳۹۲) در پژوهشی به مقایسه اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر شدت علائم جسمی، اضطراب و افسردگی بیماران زن مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر پرداخت. بر این اساس در یک طرح نیمه تجربی با گروه کنترل و ارزیابی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه، سی و شش بیمار به شیوه در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش (آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی) و یک گروه کنترل گمارده شدند. نتایج حاصل از این تحلیل حاکی از اثربخشی مداخلات آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر شدت علایم جسمی بیماران زن مبتلابه سندرم روده تحریک پذیر در مرحله پیش آزمون و پیگیری بود. این در حالی است که آموزش ذهن آگاهی منجر به کاهش اضطراب و افسردگی آزمودنی ها در مرحله پس آزمون شده البته این کاهش در مرحله پیگیری معنادار نبود. در مقایسه ‌گروه‌های درمانی، نتایج نشان داد که ‌گروه‌های مداخلات آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی در متغیرهای این پژوهش در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری نداشتند.

سلطانی­زاده (۱۳۹۱) در پژوهش خود به مقایسه درمان های شناختی-رفتاری، فراشناختی-رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر انزال زودرس، رضایت زناشویی، اضطراب و افسردگی مردان مراجعه­کننده به مراکز درمانی شهر اصفهان پرداخت. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. نتایج حاکی از آن بود که هر سه درمان توانست اضطراب و افسردگی را کاهش دهد و اثرات درمان تا زمان پیگیری تداوم داشت. همچنین درمان شناخی مبتنی بر ذهن آگاهی نسبت به دو درمان دیگر موجب افزایش ذهن آگاهی شده است.

شهرستانی، قنبری، نعمتی و رهباردار (۱۳۹۱)، در پژوهشی اثر شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود ابعاد استرس ادراک شده ناباروری و شناخت های غیر منطقی زنان نابارور تحت درمان لقاح خارج رحمی (IVF)^[186] بررسی کردند. نتایج حاکی از تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر کاهش ابعاد استرس ادراک شده ناباروری و بهبود شناخت های غیر منطقی برای فرزند آوری بود.

در پژوهش موسویان، مرادی، میرزایی، شیدفر، محمودی و طاهری (۱۳۸۹) بر روی چهل و هشت نفر از افراد چاق اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و برنامه رژیم غذایی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن که ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی در کاهش چاقی و عوارض روانشناختی آن مؤثر است. همچنین نتایج حاصل از پیگیری یک ماهه پایداری نتایج را نشان داد.

۲-۲-۳- بررسی پژوهش های مربوط به درمان های روانشناختی بیماری آسم

همچنین در این پژوهش ها درمان های روانشناختی بیماری آسم مورد مطالعه قرار گرفته است:

در پژوهش رضایی ،کجباف، وکیلی، دهقانی( ۱۳۹۰) اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری مدیریت استرس بر اضطراب و افسردگی بیماران آسم مورد بررسی قرار گرفت و اثر بخشی مورد تأیید قرار گرفت و بهبود کیفیت زندگی این بیماران مورد تأیید قرار گرفت.

رضایی، نشاط دوست و وکیلی و همکاران (۱۳۸۷) «اثر بخشی درمان شناختی–رفتاری بر اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به آسم» را بررسی کردند. در این پژوهش اضطراب و افسردگی و علائم جسمانی بیماران به طور معنادار در پس-آزمون نسبت به پیش-آزمون کمتر شده است.

در پایان نامه خانم مریم جمالی مطلق (۱۳۹۱) «اثر بخشی درمان شناختی رفتاری به همراه دارو درمانی در بیماران مبتلا به آسم » را بررسی نمود. این پژوهش معناداری تاثیر ترکیب دارودرمانی با شناخت درمانی را در مقابل دارو درمانی به تنهایی نشان داد.

در پژوهش ماریج^[۱۸۷]،هندرسون^[۱۸۸] (۲۰۱۲٫م) تاثیر درمان شناختی رفتاری بر کودکان مبتلا به آسم مورد بررسی قرار گرفت که نتایج بهبود کیفیت زندگی و کاهش اضطراب و تنگی نفس را نشان می‌دهد.

در پژوهش پات^[۱۸۹]،وندربرگ ^[۱۹۰]،لمگری^[۱۹۱]،دمتس^[۱۹۲] ،ورلدن ^[۱۹۳](۲۰۰۳٫م) تاثیر تغییرات رفتاری بر بیماران آسم مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه بهبود کیفیت زندگی ، علائم تنگی نفس و اضطراب را نشان داد.

در پژوهش واگامن^[۱۹۴](۲۰۰۰٫م) تاثیر آرام سازی بر بهبود خودکارآمدی و درمان دارویی و نیز تاثیر درمان بیوفیدبک بر بهبود عملکرد شش ها نشان داده شد.

1. 1. Cohen ↑

1. 1. Bio feedback ↑

1. 1. Tousman ↑

1. 1. Zeitz ↑

1. 1. Bristol ↑

1. 1. Taylor ↑

1. 1. Linden ↑

1. 1. .Hofmann ↑

1. 1. Sawyer ↑

1. 1. Witt ↑

1. 1. . Mindfulness-Based Stress Reduction program ↑

1. 1. . Mindfulness-Based Cognitive Therapy ↑

1. 1. .Kabat -Zinn ↑

1. 1. .Teasdale ↑

1. 1. Williams ↑

1. 1. .Segal ↑

1. 1. Soulsby ↑

1. 1. McCracken ↑

1. 1. Vowles ↑

1. 1. fibromyalgia ↑

1. 1. Morgan ↑

1. 1. Ransford ↑

1. 1. Morgan ↑

1. 1. Driban ↑

1. 1. Wang ↑

1. 1. Lavoie ↑

1. 1. Cartier ↑

1. 1. labrecquea ↑

1. 1. Bacon ↑

1. 1. lemière ↑

1. 1. Malo ↑

1. 1. Feldman ↑

1. 1. siddique ↑

1. 1. morales ↑

1. 1. kaminski ↑

1. 1. lehrer ↑

1. 1. Bonala ↑

1. 1. Pina ↑

1. 1. Silverman ↑

1. 1. Amara ↑

1. 1. Bassett ↑

1. 1. Schneider ↑

1. 1. Minnesota Multiphasic Personality Inventory ↑

1. 1. York ↑