نتایج حاصل از این جایابی بیت با مرجع ]۲۸[ در جدول ۳-۵ مقایسه شده است. همانطور که مشاهده می­کنید، این تکنیک هیچگونه افزونگی در تعداد گیتهای XOR برای دیکدر و تاخیر مدار دیکدر تحمیل نکرده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

جدول ۳-۵: مقایسه جایابی بیت پیشنهادی برای افزایش تصحیح خطا در جعبه سویچ با مرجع ]۲۸[.

۳-۲ ارائه روش پیشنهادی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک برای بهبود تشخیص خطا
استراتژی جایابی بیت انتخابی به عنوان تکنیکی برای بهبود قابلیت تشخیص خطاهای مجاور ارائه شده است (این روش در بخش ۲-۲-۶ توضیح داده شده است)، اما از نقاط ضعف این روش می­توان به بازچینی دستی در پایان الگوریتم اشاره کرد، که در تعدادی از کدها، یافتن جواب مناسب و بهینه­ به صورت دستی منطقی نیست و ممکن است به دلیل خستگی و سخت بودن کار و موارد دیگر، نتیجه نهایی به جوابی که می­توان به آن دست یافت منتهی نشود. همچنین قدرت این تکنیک با افزایش طول کد کاهش می­یابد، که دلایل این امر، نیز در مرجع]۲۹[ و بخش ۲-۲-۶ پایان نامه بحث شده است. همچنین از دیگر نقاط ضعف تکنیک جایابی بیت می­توان به ماتریس توازن آن اشاره کرد که ستونهای آن فقط شامل بیان باینری اعدادی کوچکتر و برابر با طول کد است و سندرم­های آزاد آن بزرگتر از طول کد هستند، در صورتی که منعی برای استفاده از سندرم­های بزرگتر از طول کد در ماتریس توازن و آزاد کردن سندرم­های دیگر وجود ندارد، که این امر ممکن است موجب به دست آوردن جواب مناسب­تر شود. در نتیجه باید به فکر ارائه یک الگوریتم مناسب­تر به جای چینش دستی بود. اولین راه حلی که به ذهن می رسد، ارائه یک الگوریتم جستجوی کلی است که تمام حالات ممکن را در نظر بگیرد و کارایی تمام آنها را به دست آورد و در نهایت بهترین ماتریس توازن را انتخاب کند. برای درک بهتر در مورد استفاده از این گونه روشها در این مساله، توجه شما را به مثال زیر جلب می­نمایم.
فرض کنید ۱۶ بیت اطلاعات وجود دارد که می­خواهیم آنها را با کد همینگ در مقابل خطای تک بیتی مقاوم سازی کنیم. طبق رابطه ۲-۷ نیاز به ۵ عدد چک بیت داریم و کد مورد نظر (۲۱،۱۶) است. با ۵ بیت می­توان ۳۲ سندرم مختلف را نمایش داد، که در این کد ۲۱ سندرم برای خطاهای تک بیتی و ۱ سندرم برای حالت بدون خطا استفاده می­ شود، در نتیجه ۱۰ سندرم آزاد برای افزایش قابلیت تشخیص خطاهای مجاور وجود دارد. حال فرض کنید می خواهیم تعداد تمام حالات قرار گرفتن این سندرم­ها را در ماتریس توازن به دست آوریم. یک سندرم، برای حالت بدون خطا است (۰۰۰۰۰) و ۵ سندرم نیز بیان­های باینری توانهای عدد ۲ هستند که باید حتما در ماتریس توازن وجود داشته باشند. پس ۲۶ سندرم داریم که می­خواهیم ببینیم در چند حالت مختلف می توان ۱۶ عدد از آنها را انتخاب کرد. این یک مساله ترکیب است که با رابطه ۳-۴ عدد مورد نظر به دست می ­آید که برابر است با ۵۳۱۱۷۳۵.
(۳-۴)
حال به ازای هر کدام از این حالتها یک جایگشت ۲۱ تایی وجود دارد که از فاکتوریل عدد ۲۱ به دست می ­آید. و در نهایت برای یافتن تمام حالتها باید عدد به دست آمده از ترکیب را در عدد به دست آمده از فاکتوریل عدد ۲۱ ضرب کرد که برابر است با ۱۰^۱۹×۱۰۹۱/۵×۵۳۱۱۷۳۵ . بررسی این تعداد حالت و یافتن بهترین حالت به دلیل زیاد بودن تعداد حالت­ها به صورت کاربردی ممکن نیست. اما در این مواقع به الگوریتم­های جستجوی شبه عمومی و یا الگوریتم­های تصادفی هدفمند که در فضاهای گسسته نیز کاربرد دارند می­توان رو آورد. در همین راستا در ادامه روشی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است، که هدف این روش یافتن ماتریس توازن بهبود یافته برای کدهای تصحیح خطای استفاده شده در ماژول سویچ و LUT ها است.
همانطور که در قسمت­ های قبلی بیان شد، تعدادی سندرم آزاد در کدهای همینگ کوتاه شده وجود دارد که آنها با هیچکدام از خطاهای تک بیتی و سندرم حالت بدون خطا تداخل ندارند. استراتژی جایابی بیت از آنها برای افزایش قابلیت تشخیص خطاهای مجاور استفاده می­ کند، اما روش پیشنهادی ارائه شده در این بخش برای این منظور از الگوریتم ژنتیک استفاده می­ کند (برای کسب اطلاعات مورد نیاز در مورد الگوریتم ژنتیک به مراجع ]۳۱[ و]۳۲[ ارجاع داده می­ شود). الگوریتم ژنتیک با توجه به سندرم های آزاد در کد همینگ کوتاه شده، به دنبال تولید ماتریسی است که در آن قابلیت تشخیص خطاهای مجاور چندتائی افزایش یافته باشد.
در استفاده از الگوریتم ژنتیک تعریف تابع برازندگی مناسب و کروموزوم مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مساله تابع برازندگی مربوطه باید شروط جدول ۳-۶ را برآورده کند.
جدول۳-۶: شروط اعمال شده برای تولید ماتریس H .