-
- تحقیقات ( زیلمن ، کچر ، میلاد وسکی )[۱۶] د رزمینه سبب های انگیزشی در پرخاشگری نشان داد که حتی تحریکی که ناشی از محرک نامطبوع نباشد درصورت وجود محرک‌های پرخاش انگیز ممکن است پرخاشگری را افزایش دهد . در این تحقیق افرادی که در نتیجه ورزش‌های تلاش انگیز برانگیخته شده بودند ، پرخاشگری بیشتری علیه کسی که قبلا آنان را عصبانی کرده بود نشان دادند و پرخاشگرتر از کسانی بودند که چنین تمرین‌هایی نداشتند ، اما در پی آن فعالیت‌های سخت پرخاشگری علیه آن کسی که آنان را عصبانی نکرده بود افزایش نیافت .
- تحقیقات ( آلبرت بندورا۱۹۷۳)[۱۷] د رزمینه مشاهده رفتار پرخاشگرانه نشان داد که ، تماشای سرمشق‌های پرخاشگرانه ( چه به صورت زنده و چه در فیلم ) درمقایسه با تماشای سرمشق‌های ناپرخاشگر یا نداشتن سرمشق موجب افزایش رفتار پرخاشگرانه در کودکان می شود . دیدن سرمشق زنده به تقلید اعمال پرخاشگرانه خاص تری منجر می شود ، د رحالیکه مشاهده سرمشق‌های فیلمی ( خواه زندگی حقیقی وخواه فیلم کارتون ) انواع گوناگون پاسخهای پرخاشگرانه را سبب می شود .
اگر نمونه پرخاشگرانه برای رفتار پرخاشگرانه اش پاداش داده شود ، کودکانی که شاهد رفتار سرمشق پرخاشگر هستند بیشتر پرخاشگر می‌شوند ، تا آنهایی که شاهد سرمشق پرخاشگری باشند که برای پرخاشگری خود تنبیه می شود .
-
- تحقیقات ( کنراد لورنز ۱۹۶۶)[۱۸]در زمینه ضرورت پرخاشگری نشان داد که پرخاشگری بخشی لازم از سازمان صیانت ذات حشرات است . بر اساس مشاهداتی که او از رفتار حیوانات داشته پرخاشگری را از نظر تکامل دارای اهمیت فوق العاده می‌داند . چون به حیوانات جوان امکان میدهد که قویترین وخردمندترین والدین را داشته و گروه را قادر می‌سازد تا بهترین رهبر را داشته باشند .
-
- تحقیقات ( جین و کوانتی ۱۹۷۷)[۱۹]در زمینه پرخاشگری به عنوان پالایش [۲۰]نشان داد که : بررسی بر روی کودکان و شرکت دادن آن ها در فعالیت‌های پرخاشگرانه ، یا رفتار پرخاشگرانه را افزایش میدهد و یا بجای کاهش پرخاشگرانه آن را در همان سطح نگه می‌دارد . در آزمایش های که با بزرگسلان انجام گرفته ، همان نتایج به دست آمده است در یک مورد وقتی فرصت های مکرر برای وارد کردن ضربه برقی به فرد دیگری ( فردی که نمی تواند تلافی کند ) داده شده دانشجویان به‌تدریج بیشتر تنبیه گر شدند ، بعلاوه در جملات بعدی افراد خشمگین حتی بیشتر از افراد که خشمگین نبودند تنبیه گری نشان دادند . اگر پرخاشگری نقش پالایشی داشت ، سائق پرخاشگری افراد خشمگین می بایستی با اعمال پرخاشگرانه کاهش یابد و می بایستی هر چه بیشتر پرخاشگری نمایان شود تنبیه گری کمتری گردد . ( اگر پرخاشگری اثر پالایشی داشت تجلی آن می بایست از شدت احساسهای پرخاشگرانه بکاهد . )
-
- تحقیقات ( کلاین ، کرافت و کوریر ۱۹۷۳)[۲۱]د ر زمینه کاهش حساسیت نسبت به پرخاشگری ، مشخص کرد ، تماشای خشونت موجب برانگیختگی هیجانی در کودکان می شود ، اما با تکرار آن ازشدت واکنش‌های فیزیولوژیکی کاسته می شود . وقتی فیلم یک مسابقه خشن مشت بازی برای پسران پنج تا دوازده سال نمایش داده شد ، گروهی از آنان که در گذشته زیاد تلویزیون تماشا کرده بودند ، بر انگیختگی بسیار کمتری نشان دادند ( بر اساس اندازه گیری پاسخ گالوانیکی پوست ) تا گروهی که به طور متوسط فقط چهار ساعت در هفته تلویزیون تماشا کرده بودند .
-
- تحقیقات ( برکووتیز ۱۹۷۱)[۲۲] در زمینه پالایش روانی پرخاشگری نشان داد که ، فعالیت‌های بدنی فراوان پرخاشگری را کاهش می‌دهند .
-
- تحقیقات (سیمور فشباخ ۱۹۵۵)[۲۳]در زمینه کاهش پرخاشگری به صورت پرخاشگری خیالی نشان داد که : اگر پرخاشگری به صورت خیالی نشان داده شود . مقداری از نیروی پرخاشگری راکاهش داده و به دیگران آسیبی نمی رساند ، در تحقیقات خود از سه گروه دانشجویان ، دانشگاه استفاده کرد ، گروه اول دانشجویانی بودند که استاد به آنها توهین کرده بود این گروه فرصت داشتند که داستان کوتاه در مورد پرخاشگری بنویسند ، گروه دوم استاد به آنان توهین کرده بود ، ولی فرصتی برای نوشتن داستان در مورد پرخاشگری به آنان داده نشده ، گروه سوم بدون توهین استاد بودند ، نتایج تحقیق نشان داد که گروه اول از گروه دوم پرخاشگری کمتری داشتند ولی هر دو گروه در مقایسه با گروه سوم پرخاشگری بیشتری داشتند .
- ( شنتوب وسولراک [۲۴] ۱۹۶۱) نشان دادند که پا زدن شیر خوارها ، پرتاب کردن اشیاء و زدن دیگران ، جانشین تخلیه های روانی – حرکتی اولیه می شود و جنبه خود انگیزی ندارد .
شیر خوارگان دختر و پسر با پیشرفت سن پای می‌زنند ، اینکار در (۴۲ درصد ) کودکان چهار ساله قابل مشاهده است . منحنی تحولات پرخاشگری نسبت به دیگران از دوازده ماهگی به سرعت رشد می‌کند واز چهار سالگی به ( ۵۲ درصد ) می‌رسد . در پسران تظاهرات پرخاشگرانه بیشتر از دختران است . پرخاشگری نسبت به دیگران در چهار چوب تخلیه روانی – حرکتی موقعی ظاهر می شود که جستجو گری نسبت به بدن خود ولذت بردن از خود ترک شده است . در این حال سازمان یافته تر وبا تحول بیشتر به صورت رفتارهای هدایت شده و به سوی دیگران و نسبت به دنیای خارج بروز می‌کند .
-
- (والترز [۲۵] ۱۹۷۵) رفتارهای انفعالی و رفتار پرخاشگرانه را در خرد سالان تحریک و تشدید کردند و مورد بررسی قرار داد ( شکل و فراوانی رفتارهای انفعالی و پرخاشگرانه را در قالب حرکات ، سخنان و ژستها ) کودکان مورد بررسی او از د و سال به بالا داشتند ، معلوم شد که تظاهرات انفعالی معنی دار بیشتر از رفتارهای پرخاشگرانه است واین وضع هم در پاسخهای مربوط به پیشی گرفتن وهم در پاسخهای ابتکاری وجود دارد . تظاهرات لفظی از چهار سالگی به بعد بیش از تظاهرات حرکتی بود ، در مجموع ژستهای معنی داردر پسران بیش از دختران و از دو سالگی تا چهار سالگی افزایش می یافت ، در سنین دو تا چهار سالگی دختران روابط عاطفی بیشتری را نشان می‌دهند ، ولی در سنین سه تا چهار سالگی پسران ابتکار عمل بیشتری در زمینه‌های انفعالی دارند و موضوع مورد گزینش آن ها دختر بچه ها یا پسر بچه ها و یا بزرگسلان مرد می‌باشد .
-
- ( بندر [۲۶]۱۹۶۰) در زمینه اهمیت پرخاشگری در کودکان تحقیقات زیادی انجام داد ، او نشان داد که در کودکان مفهوم جهت رفتار به‌تدریج برای کنترل تن و اشیاء به کار می افتد و کودک از تخریب و بازسازی آن ها لذت می‌برد بدین ترتیب فعالیت پرخاشگرانه را به طور اخص مشخص می‌سازد ، کودک بر خلاف بزرگسلان میان مفهوم نیرومندی و سلامت تفاوت نمی گذارد و می پذیرد که پس ا زتخریب باز سازی صورت می‌گیرد . همچنین کودک تحت تاثیر محیط رفته رفته پرخاشگری را که به صورت غیر مستقیم اجتماعی می‌گردد تحت کنترل در می آورد ، او در (۸۳ درصد ) کودکان پرخاشگر مشاهده کرد که آن ها از اینکه به وسیله پرخاشگری بزرگسلان متلاشی شوند ، می ترسند .
|
[پنجشنبه 1401-09-24] [ 10:13:00 ب.ظ ]
|
