او افزود: مگر همه کشورهای پیشرفته دغدغه‌ی کنترل و نظارت مطبوعات خود را دارند؟ خیر! بیشترین نقش سانسورچی را مدیران مسوول رسانه‌آموزش‌ها دارند. زمانی که نشریات و مطبوعات بتوانند مطالب را آزادانه بنویسند، شفافسازی می‌شود و مشکلات دیگر رخ نمیدهد. و وقتی محدودیت باشد، نمیتوانند شفافسازی کنند. بنابرین با شناختی که از قانون دارم، از دولت میخواهم که از تصویب این لایحه صرفنظر کند.
احساس مسئولیت بیشتر، از طرف افراد صنف.
در ادامه احسان پوری پرسید آیا حرفه روزنامهنگاری نیاز دارد که نظام صنفی داشته باشد؟ آیا شرایط این اجازه را به ما می‌دهد یا خیر؟
کسری نوری در ادامه بیان کرد: در آن که اصل نظام صنفی برای حرفه روزنامهنگاری وجود داشته باشد بحثی وجود ندارد، به هر ترتیب چنین نظامی به سلامت این صنف نیز کمک می‌کند. اما بحث اصلی آن است که این نظامنامهآموزشها محصول چه افرادی است؟ ابتدا باید وجود تشکل صنفی را به رسمیت بشناسیم و سپس اجازه دهیم اهالی رسانه آن را برگزار کنند.
او افزود: نظامهای لیبرال این مسئولیت را بر عهده خود صنف میگذارند چراکه احساس مسئولیت از طریق افراد صنف بیشتر است.
نگاه دولت و افراد به مسایل تغییر کند.
صالح آبادی با اشاره به آن که نظامهای صنفی به دولت‌آموزش‌ها مربوط هستند، ادامه داد: نظامهای صنفی به نوعی به دولت‌آموزش‌ها مرتبط هستند. تجربه من میگوید تا دولت و افراد نگاهشان به مسایل تغییر نکند نمیتوانیم نظام صنفی برای رسانه‌آموزش‌ها ایجاد کنیم. هنگامی که از بودن یا نبودن چیزی در این نظام صحبت میکنیم یعنی آن که دایره‌ی انتخاب را محدود کردیم. برای مثال یکی از تغییرات در همین نمایشگاه اینترنتی بودن و حق انتخاب آزادانه‌ی آن است تا هر مطبوعاتی بر اساس انتخاب خود محل استقرار خود را انتخاب کند.
در ادامه کسری نوری در پاسخ به سوال احسان پوری مبنی بر آن که این نظام صنفی چگونه عضو می‌گیرد، پاسخ داد: به نظر من این بحث کهنه است. هر کسی از طریق یکی از صاحبان مطبوعاتی ارتزاق می‌کند اما ابهام جدی در این پیشنویس آنجاست که چرا جایگاه رسانه ملی مشخص نیست؟ از یک طرف آزادی بیحد و حصر به رسانه‌آموزش‌ها میدهیم و از طرف دیگر یک عده را کاملا محدود میکنیم.
اجازه دهیم نهادهای مطبوعاتی شکل بگیرد
سردبیر روزنامه شهروند در انتها بیان کرد: ما تنها صنفی هستیم که علیه یکدیگر کیفر خواست صادر میکنیم، این مورد اصلا درست نیست. اعضای صنف هنوز نتوانستند به یک تعریف مشترک برسند. بنابرین اجازه دهیم تا نهادهای مطبوعاتی شکل بگیرد و تجارب در این زمینه بیشتر شود، سپس در مورد آن پیشنویس ارائه دهیم.
صالح آبادی توضیح داد: فرهنگ مکتوب زنجیرهای است که گسترهی آن وسیع است. اگر قرار است که قانون جامعی برای این صنف نوشته شود، باید تمامی زنجیرههایی که به این صنف مربوط است را در بر گیرد و جایگاه آن ها را مشخص کند. مدیر مسوول هفتهنامهی ستاره صبح در انتها افزود: به نظر من در هیچ دورهای مانند این دوره مطبوعات کم مخاطب نبودهاند، چرا که رسانههای مکتوب کم مخاطب شدهاند. در اروپا با وجود فضای مجازی تیراژ مطبوعات کاهش پیدا نکرده است و مردم آن ها مطبوعات مکتوب را نیز همچنان میخوانند. تصور میکنم به جای ایجاد چنین پیشنویسی بهتر است تحقیقاتی درباره کاهش خواندن نشریات مکتوب و فرهنگ آن انجام گیرد و در پایان از دولت میخواهم که چنین پیشنویسی را تصویب نکنند.
کاستی‌های جریان‌های ارتباطی
مفاهیمی نظیر آزادی اطلاعات،جریان آزاد و متوازن اطلاعات و دسترسی آزادانه به رسانه ها که در واقع در حیطه آزادی بیان و عقیده فرد می‌باشد در کشورهای جهان اعمال نمی شود حتی اگر مردم جهان اکنون از فرصت‌های بیشتری برای دریافت اطلاعات برخوردار باشند اما باز نمی توانند حق خود را دایر بر کسب اطلاعات و انتشار آن به اجرا بگذارند.حیطه موانع جریان آزاد اطلاعات حیطه ای وسیع و نامحدود است که اکثر رسانه ها مانند تلویزیون، رادیو، خبرگزاری و حقوق روزنامه نگاران را در بر می‌گیرد.
در واقع در جهان یک جریان یک طرفه وجود دارد که در سطح ملی اطلاعات از سطوح بالا به عموم مردم در پایین انتقال می‌یابد و در سطوح بین‌المللی از آنهایی که دارای پیشرفته ترین وسایل هستند به کسانی که صاحب کمترین وسیله هستند و از کشورهای بزرگتر به سوی کشورهای کوچکتر منتقل می شود.بنابرین عامه مردم تنها به یک نوع جریان اطلاعات از رسانه ها متکی می‌شوند و جریان یک طرفه بالا به پایین پیام‌های ناشناخته ای را که چند نفری تهیه کرده و به آگاهی همه می رسانند به عنوان جریان عادی
می‌پذیرند.این در حالی است که جریان‌های افقی اطلاعات این امکان را به مردم می‌دهند تا آن گونه اطلاعاتی را به دست آورند که برای حل مشکلات و دنبال کردن منافع خاص خود با آن نیازمند هستند.
۲۵-۲- حقوق و مسئولیتهای روزنامه نگار
برای اینکه افراد اجتماع نقش خود را به عنوان شهروندان مسئول ایفا کنند باید به حد کافی به حقایق دسترسی داشته باشند تا بر اساس آن به داوریهای معقول بپردازند.تا کنون گام‌های بلندی در امر گردآوری و پخش خبر در سراسر جهان برداشته شده است برای مثال مقادیر بیشتر خبری پخش می شود و این خبرها بیش از پیش دقیق، به جا و به موقع می‌باشد. ( کتاب یک جهان چندین صدا ، ویرایش شن مک براید ، ترجمه ایرج پاد،سروش ۱۳۷۵)
اکنون نه تنها نخبگام تحصیل کرده بلکه گروه‌های بیشتری از مردم دسترسی افزون تر به اطلاعات دارند اما با این وجود بررسی‌های متعدد نشان می‌دهد که عموم مردم هنوز کاملا آگاه نیستند و در برخی موارد حتی دولت‌ها،ارگان‌های عمومی و خصوصی نیز ممکن است نیمه آگاه یا ناآگاه و حتی آگاهی نادرست داشته باشند که این کژیها و نارساییها هنوز در آفت جریان خبر می‌باشد که نمی توان آن را انکار کرد.
بحث هویت فرهنگی نیز از جمله مباحث مهم در حیطه مذکور است.هویت فرهنگی نه از راه خودداری از سهیم شدن در فرهنگ دیگران بلکه از طریق اشتیاق به سهیم شدن در آن غنی می شود.به دلیل اینکه ارتباط به اندازه تاثیری که بر فرهنگ دارد جزئی از آن به شمار می رود نظامهای ارتباطی اگر رسوم سنتی و نیز رسانه های جمعی را انسجام دهند می‌توانند به تقویت فرهنگ ملی و هویت فرهنگی مترقی کمک کنند.
روزنامه نگاران به خاطر ماهیت کارشان در جهت شکل دادن به اندیشه ها و عقاید در موضعی نیرومند قرار دارند.از نظر بسیاری از مردم روزنامه نگاری تنها یک حرفه نیست بلکه یک رسالت است.روزنامه نگاران خواستار حق کسب اطلاعات بدون مانع و پخش کامل و سریع آن هستند. سردبیران و مفسرین نیز خواستار حق بیان آزادانه عقاید می‌باشند. پیگیری فعال حقایق مربوط به مصالح عمومی،یکی از معیارهایی است که با آن استعدادهای حرفه ای یک روزنامه نگار را می سنجند.
نقش یک روزنامه نگار کنجکاو،وارسی اقدامات مصادر امور و نشان دادن هر گونه سوء استفاده از قدرت یا شایستگی است.امروزه در صحنه بین‌المللی در حیطه روزنامه نگاری موضوعات و مسائلی از جمله نظامنامه های اصول اخلاق حرفه ای،مقررات صنفی،شوراهای مطبوعاتی و رسانه ای،حقوق پاسخ و تصحیح مطرح و بیان شده است. ( کتاب یک جهان چندین صدا ، ویرایش شن مک براید ، ترجمه ایرج پاد،سروش ۱۳۷۵)
فصل سوم
|
[پنجشنبه 1401-09-24] [ 09:53:00 ب.ظ ]
|
